Κριτική βιβλίου: Η Ανατολή

Το νήμα της ιστορίας ξετυλίγεται στην Αμμόχωστο λίγο καιρό πριν την τουρκική εισβολή. Ένα ζευγάρι Ελληνοκυπρίων εγκαινιάζει το πιο πολυτελές ξενοδοχείο της περιοχής. Μέσα στο εορταστικό κλίμα που επικρατεί κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι επιφυλάσσει το μέλλον. Οι ζωές όλων ανατρέπονται ριζικά. Μέσα από τα ερείπια αναδεικνύονται στοιχεία απ' όλο το φάσμα της ανθρώπινης φύσης: απληστία, προδοσία, κυνισμός, αλλά και αλληλεγγύη, συντροφικότητα και αγάπη. Μετά το τέλος αυτής της ιστορίας τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο.

Το βιβλίο αυτό ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από αρκετούς Ελληνοκυπρίους που υποστηρίζουν ότι η συγγραφέας κρατά μεροληπτική στάση υπέρ της τουρκικής πλευράς. Η Βικτόρια Χίσλοπ αναφέρεται περισσότερο στους χειρισμούς της ελληνοκυπριακής πλευράς και της ελληνικής κυβέρνησης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η Ελλάδα είναι η κυρίως υπεύθυνη για την τραγωδία της Κύπρου και όχι η Τουρκία που πραγματοποίησε την εισβολή. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα που θα έπρεπε να προσεγγιστεί με μεγαλύτερη προσοχή.

Όσον αφορά το λογοτεχνικό κομμάτι, η συγγραφέας ακολουθεί την πεπατημένη. Απλή και στρωτή γλώσσα, πάντρεμα μυθοπλασίας με πραγματικά ιστορικά γεγονότα. Το κακό νέο είναι η διαχείριση της πλοκής. Στην αρχή του βιβλίου η Βικτόρια Χίσλοπ δείχνει να φλυαρεί, να πλατειάζει και να επιμένει περισσότερο απ' όσο πρέπει, ενώ από τη μέση και μετά λειτουργεί διεκπεραιωτικά, σαν να βιάζεται να τελειώσει. Σίγουρα θα μπορούσε να ρίξει περισσότερο βάρος σε ορισμένα σημεία, όπως για παράδειγμα στο φινάλε. Ένα άλλο αρνητικό στοιχείο είναι ότι για να αποτυπώσει καλύτερα το κλίμα στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία η συγγραφέας προβαίνει σε αρκετές αναφορές σε γεγονότα της εποχής, σε βαθμό που κουράζει τον αναγνώστη. 

Κατά τη γνώμη μου, η "Ανατολή" είναι ένα καλό βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα, όμως υπολείπεται σε ποιότητα από το "Νησί" και το "Νήμα". Δεν προκαλεί το ίδιο έντονο αίσθημα συγκίνησης στον αναγνώστη και δεν τον "δένει" τόσο πολύ με τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες. Ίσως να φταίει το ότι ο πήχης ήταν αρκετά ψηλά από τα προηγούμενα αριστουργήματα. Και όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, οι υψηλές προσδοκίες είναι δύσκολο να δικαιωθούν...

Βαθμός: 7,5/10