Μια νοσταλγική ματιά στη δεκαετία του 80. Θεσσαλονίκη, Βόλος, Αθήνα. Τρεις πόλεις-σταθμοί στην καριέρα ενός ταλαντούχου, αλλά ιδιότροπου νεαρού ποδοσφαιριστή που δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το πλούσιο ταλέντο του. Ατίθασος, θρασύς, κυνικός, ο Μπιλ Σερέτης δε διστάζει να πληγώσει ανθρώπους που του στάθηκαν, να στήσει ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, να μπλέξει στα δίχτυα του τζόγου. Τελικά, η υπέρμετρη φιλοδοξία και ο αχαλίνωτος εγωισμός τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφή και στο περιθώριο.
Η "φανέλα με το εννιά" είναι ένα βιβλίο που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Γραμμένο σε απλή γλώσσα χωρίς λογοτεχνικές υπερβολές μεταδίδει την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής κάνοντας μια βουτιά στο συναρπαστικό, αλλά συνάμα βρώμικο, χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Οι εικόνες που ξετυλίγονται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου είναι έντονα ζωντανές και ρεαλιστικές. Γήπεδα, μπαρ, ξενοδοχεία, δρόμοι δίνουν το στίγμα τους, ονοματίζονται, καταλαβαίνεις κι εσύ ο ίδιος που εκτυλίσσεται η ιστορία, σαν να βλέπεις μια κινηματογραφική ταινία. Οι κύριοι χαρακτήρες αφήνουν κι αυτοί το δικό τους αποτύπωμα και συμβάλλουν στον έντονο λυρισμό που βγάζει το βιβλίο. Δεν μπορείς να μη συμπαθήσεις τη Δώρα, την Κική, τον Σπύρο. Ακόμα και τον ίδιο τον Μπιλ, στο τέλος της ιστορίας. Που προτιμά να φεύγει πάντα με τρένα και κατοικεί σε δωμάτια που έχουν θέα σε κάποιο σταθμό. Ίσως για να μπορεί να "δραπετεύει" πιο εύκολα. Ίσως για να θυμάται πως τίποτα στη ζωή δεν είναι σταθερό, όλα είναι εφήμερα. Άλλωστε και η ίδια η ζωή μοιάζει σαν ένα τρένο. Με αφετηρία, ενδιάμεσους σταθμούς και τελικό προορισμό.
Βαθμός: 8,5/10
Το βιβλίο γράφτηκε από τον πρόσφατα αδικοχαμένο Μένη Κουμανταρέα και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Παντελή Βούλγαρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου