«Κυριακή των Βαϊων, ανοιξιάτικο χάδι
Σου στέλνω για τη γιορτή σου, καρτποστάλ απ’ τον Άδη…»
Η άνοιξη έφτασε. Ημερολογιακά, τουλάχιστον! Παρόλα αυτά, η «άνοιξη» στις καρδιές των περισσότερων ανθρώπων θα αργήσει να φτάσει. Οι ακτίνες του ήλιου της αγάπης και της ευτυχίας είναι ασθενικές, δεν έχουν μεγάλη εμβέλεια…Ούτε την απαραίτητη δύναμη για να λιώσουν τους πάγους της σκληρότητας, του κυνισμού, της αδιαφορίας…
Οι επόμενες μέρες είναι μέρες περισυλλογής, αναζήτησης του εσωτερικού μας κόσμου. Η ατμόσφαιρα που επικρατεί το επιβάλλει. Ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του κάθε ανθρώπου, που πρέπει να είναι απολύτως σεβαστές και κατανοητές σε όλους μας, Το μήνυμα είναι απλό: ένας άνθρωπος θυσιάστηκε για όλους τους υπόλοιπους. Δεν έχει σημασία το όνομά του, ούτε το θρησκευτικό δόγμα στο οποίο ανήκει. Σήκωσε την παντιέρα της δικής του επανάστασης και, όπως αποδεικνύεται στο πέρασμα του χρόνου, αγωνίστηκε, νίκησε! Σταυρώθηκε, αλλά αναστήθηκε! Επικράτησε του θανάτου..Μια πράξη με συμβολικό και μεταφορικό νόημα.. Ο άνθρωπος είναι αρκετά δυνατός..Πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζει..
Στις μέρες μας οι «Μεσσίες» είναι πολλοί. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, «αστέρες» του θεάματος, άνθρωποι του πνεύματος (και του οινοπνεύματος) διεκδικούν το δικό τους μερίδιο στην προτίμηση του κοινού, ζωγραφίζοντας με ζοφερά χρώματα το τοπίο της σύγχρονης κοινωνίας. Όμως για σκεφτείτε..Κοιτάξτε λίγο γύρω σας! Πάντα θα υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Έτοιμοι να θυσιάσουν τον εαυτό τους για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους! Τι κι αν είναι λίγοι; Υπάρχουν, κι αυτό είναι που έχει σημασία! Αρκεί να τους ανακαλύψουμε…
Αλήθεια, όμως, εμείς με ποιους είμαστε;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου