Ανάρτηση από το ιστολόγιο "Διαβάζοντας το βιβλίο των συμβάντων"
http://readingthebookofdeeds.blogspot.gr/2012/12/2012-19.html
Αποκάλυψη, Δημήτρης Κανελλόπουλος: "Γενικά ένα βιβλίο που υπόσχεται ότι το επόμενο έργο του συγγραφέα θα είναι καλό. Στρωτή χρήση της -απλής και κατανοητής- γλώσσας, ιδέες που μπορεί να τις έχουμε ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά δείχνουν πολυφωνία στο κεφάλι του συγγραφέα, τάση προς εξερεύνηση. Τα ίδια τα διηγήματα καλύπτουν ένα αρκετά ευρύ φάσμα της φανταστικής λογοτεχνίας, από την ακραία δυστοπική εφ έως τον υπερφυσικό τρόμο (μόνο το φάνταζι λείπει, αν και υπάρχει κι ένας αστικός θρύλος).
Τα κακά νέα είναι ότι κάποια από τα είδη αυτά τα διεκπεραιώνει συνοπτικά και με πολύ κλισέ τρόπο. Όχι μόνο ως τεχνική συγγραφής (πχ, ξεκινάει μια οργουελική δυστοπία με "κεφάλαια" που περιγράφουν το μέλλον, πριν μπει στην κυρίως πλοκή) αλλά και από πλευράς οπτικών γωνιών, διαλόγων και κινήτρων των χαρακτήρων. Καταλήγει λοιπόν να περιγράφει κάτι που το έχουμε ξανακούσει, με τρόπο που τον έχουμε ξαναδιαβάσει και με απουσία της προσωπικής του σφραγίδας επ' αυτής της αφήγησης. Όλα αυτά κάνουν κάποια κομμάτια (κυρίως εκείνα με εφ θεματολογία) βαρετά.
Πολλά από αυτά τα προβλήματα στη γραφή εξαφανίζονται όμως όταν αλλάζει το είδος. Στο τρόμο, είναι σαν να βρίσκει επιτέλους τη δική του, την προσωπική φωνή. Το Sudden Death, ένα διήγημα όπου ένας παράγοντας ομάδας ποδοσφαίρου που πάει προς υποβιβασμό παρενοχλείται από το φάντασμα ενός παλιού ποδοσφαιριστή έχει μεν τους αφηγηματικούς του λόξυγκες μέχρι να πάρει μπρος, μετά όμως απογειώνεται σε απολαυστικά ύψη. Ομοίως και το διήγημα Νυχτερινό δρομολόγιο στο οποίο καταφέρνει να μπλέξει στην αφήγηση ένα πραγματικό συμβάν, την πτώση του λεωφορείου του ΚΤΕΛ από την γέφυρα του ποταμού Αλιάκμονα το Φεβρουάριο του 2003 και τον αστικό μύθο του μαυροντυμμένου ωτοστοπατζή, που σου αφήνει ένα σημέιωμα με νούμερα κι εξαφανίζεται αλλά και το χαριτωμένα τρομακτικό Ινστιτούτο Αδυνατίσματος, για το οποίο δε θα πω τίποτε περισσότερο από τον τίτλο του.
Γενικά, αν θέλετε να περάσετε καλά με αυτό το βιβλίο, διαβάστε στα πεταχτά τα εφ κομμάτια, αλλά απολαύστε τον τρόμο του. Νομίζω ότι αν ο Κανελλόπουλος συνεχίσει να γράφει, θα δούμε αξιόλογα πράγματα στο μέλλον από αυτόν."
http://readingthebookofdeeds.blogspot.gr/2012/12/2012-19.html
Αποκάλυψη, Δημήτρης Κανελλόπουλος: "Γενικά ένα βιβλίο που υπόσχεται ότι το επόμενο έργο του συγγραφέα θα είναι καλό. Στρωτή χρήση της -απλής και κατανοητής- γλώσσας, ιδέες που μπορεί να τις έχουμε ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά δείχνουν πολυφωνία στο κεφάλι του συγγραφέα, τάση προς εξερεύνηση. Τα ίδια τα διηγήματα καλύπτουν ένα αρκετά ευρύ φάσμα της φανταστικής λογοτεχνίας, από την ακραία δυστοπική εφ έως τον υπερφυσικό τρόμο (μόνο το φάνταζι λείπει, αν και υπάρχει κι ένας αστικός θρύλος).
Τα κακά νέα είναι ότι κάποια από τα είδη αυτά τα διεκπεραιώνει συνοπτικά και με πολύ κλισέ τρόπο. Όχι μόνο ως τεχνική συγγραφής (πχ, ξεκινάει μια οργουελική δυστοπία με "κεφάλαια" που περιγράφουν το μέλλον, πριν μπει στην κυρίως πλοκή) αλλά και από πλευράς οπτικών γωνιών, διαλόγων και κινήτρων των χαρακτήρων. Καταλήγει λοιπόν να περιγράφει κάτι που το έχουμε ξανακούσει, με τρόπο που τον έχουμε ξαναδιαβάσει και με απουσία της προσωπικής του σφραγίδας επ' αυτής της αφήγησης. Όλα αυτά κάνουν κάποια κομμάτια (κυρίως εκείνα με εφ θεματολογία) βαρετά.
Πολλά από αυτά τα προβλήματα στη γραφή εξαφανίζονται όμως όταν αλλάζει το είδος. Στο τρόμο, είναι σαν να βρίσκει επιτέλους τη δική του, την προσωπική φωνή. Το Sudden Death, ένα διήγημα όπου ένας παράγοντας ομάδας ποδοσφαίρου που πάει προς υποβιβασμό παρενοχλείται από το φάντασμα ενός παλιού ποδοσφαιριστή έχει μεν τους αφηγηματικούς του λόξυγκες μέχρι να πάρει μπρος, μετά όμως απογειώνεται σε απολαυστικά ύψη. Ομοίως και το διήγημα Νυχτερινό δρομολόγιο στο οποίο καταφέρνει να μπλέξει στην αφήγηση ένα πραγματικό συμβάν, την πτώση του λεωφορείου του ΚΤΕΛ από την γέφυρα του ποταμού Αλιάκμονα το Φεβρουάριο του 2003 και τον αστικό μύθο του μαυροντυμμένου ωτοστοπατζή, που σου αφήνει ένα σημέιωμα με νούμερα κι εξαφανίζεται αλλά και το χαριτωμένα τρομακτικό Ινστιτούτο Αδυνατίσματος, για το οποίο δε θα πω τίποτε περισσότερο από τον τίτλο του.
Γενικά, αν θέλετε να περάσετε καλά με αυτό το βιβλίο, διαβάστε στα πεταχτά τα εφ κομμάτια, αλλά απολαύστε τον τρόμο του. Νομίζω ότι αν ο Κανελλόπουλος συνεχίσει να γράφει, θα δούμε αξιόλογα πράγματα στο μέλλον από αυτόν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου